Πρόεδρε πέφτουμε. Στοπ!

Τι έγινε ρε παιδιά; Πάλι σφαγείο; Πάλι ισοπαλία; Πάλι δεν πήραμε καραμπινάτο πέναλτι; Πάλι τρίτοι από το τέλος;

Ρε ήμαρτον, ρε! Τι ανυποληψία είναι αυτή; Τι κατάντια; Μας γυρίζουν ταινία και δεν κουνιέται φύλλο. Δεν ιδρώνει αυτί.

Τριάντα παίκτες ήρθαν το καλοκαίρι και φτάσαμε να παίζουμε με τους μίσους. Να έχεις δώσει όμως τόσα λεφτά για παίκτες-βεντέτες και να σε κρατάνε ζωντανό ο Νούλας με τον Κριμιτζά, το λες αποτυχία. Όχι των παιδιών. Ίσα-ίσα. Μια χαρά στέκονται. ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣΤΑΤΟΙ. Και μπράβο τους.

Αποτυχία αυτών που μας ζάλισαν ότι φτιάχνουνε ομάδα πρώτης πεντάδας και κοντεύουμε να γίνουμε οι πρώτοι από το τέλος. Πού να το πούμε και να μας πιστέψουν ρε μπαγάσες; Εντάξει δεν είπαμε να γίνουμε και… Αιγάλεω ξαφνικά, να ρίχνουμε τεσσάρες, αλλά κάπου ώπα! Δεν αξίζει στον Αιολικό αυτή η μοίρα.

Και για να έχουμε καλό ρώτημα, επειδή είδα κάτι φωτογραφίες του Μπενίτεζ με τον Μίλιτς μπροστά σε μια ωραία εταζέρα, μήπως ξέρουμε από πού… αγοράσανε την εταζέρα; Για μια φίλη ρωτάω που ψάχνει μια ίδια. Ποιος δουλεύει ποιον εδώ πέρα ρε;;;

ΥΓ1: Πρώτοι μάγκες οι παίκτες. Με ψυχή. Για χειροκρότημα. Και μπράβο στον κόσμο που το αναγνώρισε στο τέλος.
ΥΓ2: Βοήθεια χρειάζονται, αλλά ποιος θα τη δώσει; Πού μπλέξαμε…
ΥΓ3: Πρόεδρε πέφτουμε. Ανύπαρκτος. Φταις.
ΥΓ4: Μίλιτς πέφτουμε. Ανεπαρκής. Φταις.
ΥΓ5: Πιο πολύ όμως φταίει αυτός που σας πληρώνει και τους δύο. Και ανύπαρκτος και ανεπαρκής.