"Μπάλα στον Αέρα" 99 FM. Ακούστε Ζωντανά
Ο Άλφα Ντιαλό «γράφει» τη δίκη του μπασκετική πορεία, ενώ τον ακολουθεί και μια συγκινητική προσωπική ιστορία ζωής.
Ο Άλφα Αγκιμπού Ντιαλό Φασέγκας, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε το 1993 στη Mitti της Γουινέας, αλλά βρέθηκε αρχικά στη Λέσβο πρόσφυγας και από εκεί στη Λάρισα το 2009, σε ηλικία 16 ετών. Αγωνίστηκε στα τμήματα υποδομής του Παλλεσβιακού, της Ολυμπιάδας Λάρισας και του Παναθηναϊκού. Στη συνέχεια βρέθηκε στον Ίκαρο Καλλιθέας και ξεκίνησε την καριέρα του ως επαγγελματίας παίκτης το 2012 από τον Πανερυθραϊκό. Έχει αγωνιστεί, ακόμα, στο Ηράκλειο, το Φιλαθλητικό, το Παγκράτι, την Ισπανική Χουβεντούτε Καμπάντος, την Καβάλα και στο Ψυχικό.
Αγωνίστηκε με την Εθνική Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων του 2010, στη Λιθουανία, στο οποίο η χώρα μας κατέκτησε την πέμπτη θέση. Τα τελευταία χρόνια ενίσχυσε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας καταγωγής του, τη Γουινέα αλλά όχι για πολύ. Πρόλαβε να παίξει στο AfricaBasket 2017 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας το 2019 και έπειτα από τον αποκλεισμό της Γουινέας αποφάσισε να αποσυρθεί.
Ο Άλφα αν και έφυγε στα 16 χρόνια του από τη Γουινέα ποτέ δεν ξέχασε αυτούς που άφησε πίσω του. Με την αμέριστη βοήθεια του Κωστή Ζομπανάκη, τον άνθρωπο που ουσιαστικά έχει πάρει από το χέρι τον Ντιαλό από τα ξεκινήματα του στην Ελλάδα, αλλάζοντας του τη ζωή και τους φροντιστές του Παναθηναϊκού και του Περιστερίου που συγκέντρωσαν αθλητικό υλικό, ο 31χρονος σέντερ μεταμόρφωσε ένα εγκαταλελειμμένο ανοιχτό γήπεδο, σε ένα camp γεμάτο ζωή. Διδάσκει το άθλημα, δίνει παπούτσια, μπάλες, ρουχισμό και μεταμορφώνει το γήπεδο έχοντας και την συμπαράσταση των τοπικών «αρχόντων» της περιοχής, στη Γουινέα.
Ο προπονητής του Παλλεσβιακού όταν τον ανακάλυψε αμέσως τον κάλεσε να συμμετάσχει στο camp του Παλλεσβιακού με τη παρουσία του Δημήτρη Ιτούδη και Κώστα Παπαδόπουλου (σήμερα προπονητή Εθν. Νέων Ανδρών). Αυτό ήταν η αρχή για μια 15ετή διαδρομή στο μπάσκετ. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Άλφα που με τον τρόπο του βοηθάει τα νέα παιδιά της Γουινέας.
Πηγή: Θωμάς Κυρίτσης και προσωπικό αρχείο Δημήτρη Κουκουνιά
